تغییر لاین هنگام رانندگی می تواند خطرناک باشد، به خصوص در هنگام حرکت با سرعت بالا در بزرگراه. چرخش به اطراف برای بررسی نقطه کور خود یک بخش اساسی از مانور است، اما به این معنی است که برای کسری از ثانیه، چشمان شما به جاده پیش رو نیست. اینجاست که سیستم رادار نقطه کور (BSM) مفید هستند. این فناوری در بسیاری از وسایل نقلیه مدرن نصب شده است و زمانی که وسیله نقلیه دیگری در نقطه کور قرار دارد می تواند به راننده هشدار دهد.
نقطه کور در خودرو یعنی چه؟
نقطه کور (Blind Spot) در زبان خودروسازی به منطقه‌ای اطلاق می‌شود که از دید راننده در آینه‌های جانبی و دید مستقیم او پوشیده است. در این نقطه، راننده نمی‌تواند به صورت مستقیم خودروها و اشیاء دیگری را که در آن منطقه قرار دارند، مشاهده کند. این مشکل به ویژه در خودروهایی با ستون‌های زاویه‌دار و آینه‌های کوچک و خودرو هایی با سبک طراحی خاص وجود دارد.
نقطه کور خودرو ممکن است خطراتی را ایجاد کند، زیرا راننده نمی‌تواند خودروهایی را که در نقاط کور قرار دارند، به صورت کامل مشاهده کند و از آنها اطلاع داشته باشد. این ممکن است در مواقع تغییر مسیر، تعویض خطوط، وقتی که خودروها از پشت به شما نزدیک می‌شوند، یا در شرایط ترافیک شلوغ و پر رفت‌وآمد به خصوص خطرناک باشد.
از چه زمانی این سیستم مورد استفاده قرار گرفت؟
سیستم رادار نقاط کور (Blind Spot Monitoring System یا BSM) به عنوان یک سیستم ایمنی خودرویی نوظهور، در دهه 1990 توسط خودروسازان توسعه یافت. این سیستم به رانندگان کمک میکند تا خطرات ناشی از نقاط کور در جلوی و پشت خودرو را تشخیص دهند. در دهه‌های بعد، با پیشرفت تکنولوژی و انتشار گسترده‌تر، بسیاری از خودروهای مدرن این سیستم را به عنوان یک ویژگی استاندارد دارند. این تکنولوژی با استفاده از رادار یا سنسورهای الکترونیکی دیگر به تشخیص خودروهای در نقاط کور پرداخته و رانندگان را هشدار می‌دهد.
اجزا سیستم رادار نقطه کور
سیستم رادار نقاط کور (Blind Spot Monitoring System یا BSM) از چندین جزء و تجهیزات مختلف تشکیل شده است تا بتواند خطرات ناشی از نقاط کور در خودرو را تشخیص دهد و به راننده هشدار دهد. اجزا اصلی این سیستم عبارتند از:
رادار یا سنسورهای الکترونیکی:
این سیستم‌ها از رادارها یا سنسورهای الکترونیکی دیگر برای تشخیص و تعقیب خودروهای موجود در نقاط کور خودرو استفاده می‌کنند. این دستگاه‌ها معمولاً در ناحیه آینه‌های جانبی یا دیگر نقاط استراتژیک خودرو نصب می‌شوند.
واحد کنترل:
واحد کنترل مسئولیت مدیریت و پردازش اطلاعات از رادارها یا سنسورهای الکترونیکی را داراست. این واحد اطلاعات دریافتی را تجزیه و تحلیل کرده و در صورت لزوم به راننده هشدار می‌دهد.
نمایشگر:
بیشتر این سیستم‌های دارای یک نمایشگر در داخل خودرو هستند که اطلاعات نمایش داده شده توسط سیستم را به راننده ارائه می‌دهند. این نمایشگر معمولاً در صفحه تخته داشبورد یا آینه‌های جانبی نمایش داده می‌شود.
سیستم هشدار:
وقتی که سیستم تشخیص کند که یک خودرو در نقطه کور خودرو حضور دارد، سیگنال‌های هشداری به راننده ارسال می‌شود. این هشدار ممکن است به صورت یک صدای هشدار، نمایشگر نوری خاص، یا حتی ترتیبات فشار به ترمز واکنش نشان دهد.
کابل‌ها و اتصالات:
برای ارتباط بین اجزای مختلف سیستم، کابل‌ها و اتصالات الکتریکی لازم هستند.
همچنین باید توجه داشت که در برخی از مدل‌های خودروها، سیستم رادار نقاط کور می‌تواند شامل اجزاء اضافی مانند دوربین‌های دید پشت خودرو (Rearview Cameras) باشد که به بهبود دید راننده اضافه می‌کنند.
سیستم های مانیتورینگ نقاط کور چگونه کار می کنند؟
سیستم‌های نظارت بر نقاط کور معمولاً از طریق انواع حسگرهای خارجی که روی سپرها و آینه‌های بال خودرو قرار دارند، کار می‌کنند. اینها می توانند تشخیص دهند که آیا یک شخص یا وسیله نقلیه وارد نقطه کور شما می شود یا خیر، شما را از طریق یک نشانه شنیداری یا بصری آگاه می کند – که معمولاً یک چراغ هشداراست که در آینه های بغل ماشین قرار دارد.
هنگامی که در نقطه کور خودرو خطری شناخته شود، اکثراً سیستم‌ها یک چراغ هشدار به رنگ کهربایی روی آینه روشن می‌کنند.
وقتی راننده همچنان به سمت خطر حرکت کند، یک هشدار واضح‌تر مانند چراغ قرمز یا صداهای الارم به راننده داده می‌شود.
اگر راننده همچنان تلاش کند تا مانور را کامل کند، برخی از سیستم‌هایی که دارای فرمان اضطراری خودکار هستند، می‌توانند سیستم هشدار خروج از خط و ترمزها را فعال کنند یا فرمان را بچرخانند تا از خطر دور شوند.
نام های دیگر این سیستم:
این فناوری بسته به سازنده خودرویی که روی آن نصب می شود، نام های مختلفی دارد. آئودی سیستم خود را «دستیار جانبی آئودی» می‌نامد، مرسدس آن را «دستیار نقطه کور» می‌نامد، در حالی که اشکودا آن را «تشخیص نقطه کور» می‌نامد، در حالی که در تمام مدل‌های فورد به عنوان «سیستم اطلاعات نقاط کور (BLIS)» نامیده می‌شود. با این حال، هر نوع خودرو و مدلی که انتخاب می کنید، اکثر این سیستم های تشخیص به غیر از چند استثنا به روشی مشابه عمل می کنند. مدل‌هایی مانند هیوندای توسان پیشرفته‌تر هستند و دوربین‌ها را در مجموعه خود جای داده‌اند. “مانیتور نمای نقطه کور” هیوندای یک تغذیه زنده از نقطه کور خودرو در دسته ابزار را نمایش می دهد و به راننده این امکان را می دهد تا قبل از انجام تغییر خط، قضاوت خود را انجام دهد. در بسیاری از خودروهای مدرن، نظارت بر نقاط کور یک ویژگی استاندارد است.
آیا سیستم رادار نقطه کور ارزش آن را دارد؟
نظارت بر نقاط کور یک ویژگی مفید است که به شما کمک می کند در هنگام بیرون رفتن از جاده ایمن باشید. این سیستم می تواند فوق العاده مفید باشد و می تواند به جلوگیری از تصادف کمک کند. به علاوه، با توجه به اینکه بسیاری از تولیدکنندگان با خطوط زاویه‌دار سقف و پنجره‌های جانبی کوچک‌تر، دید راننده را فدای سبک می‌کنند – ویژگی‌هایی مانند این می‌توانند حیاتی باشند. با این حال، به خاطر داشته باشید که این سیستم‌ها کاملاً خطاناپذیر نیستند و در زمان‌هایی که رانندگی می‌کنید باید به دید و قضاوت خود تکیه کنید.
ما همیشه توصیه می کنیم قبل از تغییر مسیر، آینه ها و نقطه کور خود را به صورت دستی بررسی کنید و از سیستم نظارت بر نقاط کور خود صرفاً به عنوان پشتیبان استفاده کنید. بسته به بودجه شما، هزینه این فناوری ممکن است گران باشد، اما ما آن را به عنوان یکی از ویژگی های ضروری طبقه بندی نمی کنیم، مگر اینکه مشکلات حرکتی داشته باشید که بررسی دستی نقطه کور شما را دشوار می کند. این یکی دیگر از آن کمک های ایمنی است که یک لایه حفاظتی با ارزش اضافی برای رانندگان فراهم می کند.
معایب سیستم رادار نقطه کور :
سیستم‌های اطلاعات نقاط کور و هشدار ترافیک محدودیت‌هایی دارند که می‌توانند تأثیرگذاری عملکرد آنها را کاهش دهند. عواملی مانند شرایط آب و هوایی نامساعد یا تجمع زباله در نزدیکی حسگرها توجه داشته باشید، که ممکن است منجر به کاهش دقت سیستم شود.
این سیستم ها در درجه اول برای استفاده در بزرگراه و سرعت بزرگراه هستند. سودمندی آنها ممکن است در خیابان ها و معابر شهر محدود شود.
سرعت بالا در خودروهایی که به سرعت از منطقه کورخودرو شما عبور می‌کنند.
وجود تعداد زیادی از خودروها که به صورت متوالی از منطقه کورشما عبور می‌کنند.
نزدیک شدن به خودروهایی که با سرعت بیش از 24 کیلومتر در ساعت از منطقه کور عبور می‌کنند.
رانندگی معکوس با سرعت بیش از 5 کیلومتر در ساعت.
در این شرایط، سیستم‌ها ممکن است نتوانند به صورت دقیق خطرات را تشخیص دهند یا هشدار مناسبی را ارائه دهند. به همین دلیل، راننده همچنان باید در هنگام رانندگی دقت و توجه خود به جاده و خودروهای اطراف را حفظ کرده و به سیستم‌های هشداری تنها به عنوان یک پشتیبان اعتماد کند.
پیشرفت های این سیستم
میدانیم که هر سیستمی با همه مزایا و معایبی که دارد در جهت پیشرفت تکنولوژی تلاش میکند. در حال حاضر برخی از سیستم‌ها توانایی خود را پیشرفته تر کرده اند تا بتوانند از این سیستم برای تشخیص عابران پیاده ، دوچرخه‌سواران و حیواناتی که در نقاط کور قرار دارند نیز بهره ببرند.
منابع:
